de KleurKanarie door Constant van Santen : Twa Twa

Mijn echtgenote kreeg tijdens de COM Wereldkampioenschappen 2015 de vraag voorgelegd, waarom de TWA TWA niet op de Wereldkampioenschappen aanwezig waren. Zij heeft wat info op internet opgezocht en kwam een verslag van iemand over de Twa Twa in Suriname tegen. Graag plaats ik er enkele links bij (onder) naar de zang van de vogels en een site met allerlei informatie over deze fantastische zangvogels, hoe ze er uit zien, de kweek enzovoorts.

zie ook http://www.blabberopreis.nl/de-surinamer-en-zijn-twa-twa/

De Surinamer en zijn Twa Twa

Je ziet ze overal, mannen met zangvogels in kooitjes. Ze hangen voor het huis, aan de weg, worden meegenomen in de auto of op de fiets, hangen aan de gevel van de pub en de mannen lopen er gewoon mee op straat. Het houden van zangvogels is een echte mannenhobby. Zoals wij met een hond lopen, zo lopen zij met een vogelkooitje en zangvogel over straat. Het is tevens een status symbool, een soort Rolex. Aan de auto’s kun je goed zien dat dit vooral en sport is voor rijke Surinamers.

Er zijn 3 soorten zangvogels (in volgorde van wat ze kosten):

Twa Twa’s, zijn zeldzaam, de duurste en van de 3 erg gewild. Ze kunnen net zo duur zijn als een nieuwe auto
Picolets, kosten 80 euro, getraind 2000 euro waard
Rowti’s

Op zondagmorgen worden er op het Onafhankelijkheidsplein in Paramaribo zangwedstrijden gehouden. Je moet er wel vroeg bij zijn, want het begint bij zonsopgang (dan beginnen de vogeltjes te zingen) en het is om 9 uur alweer afgelopen.

Deze mannensport wilden we natuurlijk een keer van dichtbij meemaken, dus om 6 uur uit de veren en 7 uur in de auto. Het is ongeveer een uurtje rijden naar Paramaribo, dus we waren op tijd. Er werden helaas geen wedstrijden gehouden. Ze hielden een kleine ‘adempauze’ en er werd alleen maar getraind met de vogeltjes. Daarnaast was het een beetje somber & druilerig weer en dan willen de vogeltjes niet zingen, ze willen badderen!

De wedstrijden beginnen weer in Februari (dat gaan wij niet meer redden…. helaas) en ze houden 4 wedstrijden per jaar. Elke wedstrijd duurt 5 weken en per categorie heb je ongeveer 20 deelnemers. Het hele trainings gebeuren is een prachtig ritueel om te aanschouwen. De Surinaamse mannen komen met auto of fiets aanrijden. In de auto staan alle vogelkooitjes, ze hebben vaak meerdere vogeltjes. Daar zitten ook vrouwtjes tussen, maar die blijven wel in de auto. Ze zijn alleen meegenomen om de mannetjes een beetje boos te maken en aan het zingen te krijgen. Elk mannetje heeft namelijk zijn eigen vrouwtje, zodra er een ander mannetje in de buurt komt, wordt ie boos en gaat hij reageren door te zingen. En dat is nou precies waar het bij de wedstrijden om te doen is.

De vogels zijn een beetje eenkennig en moeten eerst wennen voordat ze aan een stok op het grasveld kunnen worden gehangen. Dat wennen begint met het open zetten van de deur van de auto. Daarna gaat het kooitje met het mannetje uit de auto, hij wordt dan vaak op de auto gezet. Uiteindelijk gaat hij richting grasveld, of is het ‘slagveld’? Eerst aan het veld, daarna wordt hij opgepakt en lopen ze naar een ander mannetje toe om hem te laten reageren en uiteindelijk komt hij dan aan de stok te hangen, waar hij moet gaan zingen.

Tijdens wedstrijden worden er twee vogels van dezelfde categorie op 1 meter tegenover elkaar gehangen aan een stok. De wedstrijd duurt 15 minuten en de vogel die de meeste slagen (zangriedels) maakt wint. Een slag is een riedel moet een duidelijk begin en einde hebben en ze moeten dus niet te lang duren, anders kan maakt hij niet genoeg slagen! De wedstrijden leveren vooral de eer en een mooie beker op. Het echte geld wordt verdient met het gokken er om heen!

De vogels komen voor in de binnenlanden van boven-Suriname en worden daar gevangen. Ze zingen ook van nature, maar dit is niet de juiste zangwijze. Het duurt wel een half tot 3 jaar om een vogel te trainen en op de juiste manier te zingen. Het wordt vergeleken met het zoeken naar een goede voetballer. Niet iedere goede straatvoetballer is een Messi! Een vogel kan tussen de 20 en 30 jaar worden. En de koosnaampjes zijn zo leuk om naar te vragen. De man die ik het vroeg noemde zijn vogels o.a. de Hulk (deze was groot), de Euromast (want de man kwam uit Rotterdam) en Santana (omdat deze heel goed kon zingen. Wat een apart tijdverdrijf.