Anoniem

BESTE VOGELLIEFHEBBERS

Deze anonieme brief kreeg ik vandaag.
Een anonieme bief van een liefhebber die het moeilijk heeft.

Jammer dat de brief anoniem en niet gefrankeerd was (kosten voor mij, meer dan twee euro). Nu zult u misschien denken in de prullenbak er mee. Maar ik niet. Ik stel iedere opinie van mede-liefhebbers in onze vogelwereld op prijs. Filter deze, als zijnde “wat zal de liefhebber er mee bedoelen”?

Voor een bestuurder is het heel erg belangrijk dat hij of zij weet wat er leeft. Hoe men denkt over wat te doen. Zonder de berichten vanuit andere groepen mensen en alle lagen van de liefhebberij kan je niets beginnen. Iedere bestuurder moet weten wat men, de liefhebberij in haar geheel, wil.

Ik heb het ook niet breed, rijdt in een auto van 12 jaar oud. Moet mijn best doen wat vogeltjes van goede kwaliteit voor een redelijke prijs te verkopen en verdien niets aan de hobby hoeveel uren ik er ook in investeer. Hoeveel prijzen mijn vogels ook winnen.

Natuurlijk begrijp ik dat bezoek, catalogus en parkeren een hele som geld is. Natuurlijk begrijp ik dat de organisatie van een dergelijk evenement alleen maar gedaan kan worden als de kosten hiervan gedekt kunnen worden. Dat het soms veel geld is begrijp ik goed. Dat er liefhebbers zijn die dat pijn doet om het mee te maken, doet mij ook pijn. Maar dat wil niet zeggen dat de prijzen naar beneden moeten, waardoor de organisatie daardoor met een grote schuld achter zou kunnen blijven. Dan zou dat tot gevolg hebben dat een dergelijke fantastische show niet meer georganiseerd kan worden. Dat willen wij niet, want de Wereldkampioenschappen in Rosmalen was een feestje voor de gehele Nederlandse liefhebberij. Voor de bedrijven die ons de spullen leveren, voor onze hobby, voor een ieder.

Er was op de dag na de keuringen iemand van oudere leeftijd wiens hart het begaf. Gelukkig waren er enkele medeliefhebbers die direct ingrepen om deze man te helpen met kunstmatige beademing en reanimatie. Hij heeft het gered. Maar in de twee voorgaande Wereld tentoonstellingen in Nederland van de ANBvV waren er twee mede liefhebbers overleden. Op hogere leeftijd, alles geven voor hun hobby, dagen hard werkend en hun mogelijkheden ver te boven gaand. Zij zouden het niet willen missen, het was hun feestje, hun laatste feestje. Zo sterk is de passie van velen voor onze hobby. Soms moeten wij mensen tegen zichzelf in bescherming nemen.

Nooit hoeven wij echter iemand in bescherming te nemen die zijn mening in Nederland wil vertellen. In ons land mag iedere liefhebber laten weten wat hij of zij goed vindt. Zo ook deze anonieme schrijver. Die had echt niet anoniem hoeven te blijven. Had gerust zijn of haar naam onder de brief mogen plaatsen. Dan hadden wij er zelfs op verder kunnen gaan.

Bestuurders hebben immers terugkoppeling met ieder in onze liefhebberij nodig. Ik ken geen enkele bestuurder in Nederland in geen enkele organisatie dan ook, de NBvV ANBvV NPS BEC en ga zo maar door, die niet blij is met de mening van de liefhebbers. Zij willen u allemaal graag horen. Daarom zou ik graag eens met de afzender van deze brief willen praten. Geen enkel verwijt, maar interesse in haar of zijn mening. Daar kunnen wij wat van leren.

Tot spoedig,
Constant van Santen.

p.s. om reden van ondemocratische redenen ben ik door het gemis van een stem niet herkozen in het COM hoofdbestuur. Ik zal de brief doorgeven aan alle betrokkenen.  Laten wij onze eigen waarden en onze liefhebberij hoog houden.

  

Veel weg voor COM: Veel verschillen waar te nemen !

Nog even een terugblik op de laatste periode van 2014 en de verschillen in onze liefhebberij:

Gedurende de laatste maanden van het jaar moest ik veelvuldig weg voor de COM. In een tijd die in de voorbereiding ligt van de meest belangrijke show van het jaar: “De Wereldkampioenschappen”.

Italië

In december naar Cesena voor een privébezoek aan de Italiaanse kampioenschappen. Veelal een mooie show met veel goede vogels met voornamelijk kanaries. De tropen en parkieten delven in het land van de tricolore echt het onderspit. Een land waar men overigens geheel anders naar de vogels kijkt als bij ons in de noordelijke landen van Europa. Het is melanine die de doorslag geeft. Ook de uiterlijke aspecten van de vogels heeft minder aandacht als vorm, postuur, houding en karakter van de vogel.

Kleur

Vreemd, want het zijn goede specialisten en er staan echt drie rubrieken op de keurbrief: melanine, lipochroom en categorie.

Een ietwat mindere heldere bijtint wordt bij een goed melanine al snel voor lief genomen terwijl de categorie (mozaïek patroon, intensiviteit of schimmelverdeling) een standaard 13 punten krijgt uitgedeeld. Daar willen wij echt niet aan. Als bij ons de mozaïekuiting verkeerd is dan krijgt men echt geen 13 en holt men al snel terug van de 13 naar de 11 of zelfs 10 punten. Vogels waarvan de koptekening met de borsttekening en zelfs de schoudertekening verbonden is: gewoon de dertien. Vindt u het vreemd dat op Wereldkampioenschappen het een clash der culturen is?

Bij de melanine is men ook in Italië de draad vaak kwijt bij de beoordeling. Evenals in de noordelijke landen overigens. Ondergrond en tekening van de melanine zijn twee aspecten welke volledig tot uiting moeten komen in de punten van de rubriek melanine. Bijvoorbeeld bij de kanaries in de zwarte reeks kennen wij de lang ononderbroken bestreping welke zo donker en breed mogelijk dient te zijn maar mag niet ineens vloeien. De ondergrond van de Zwarte kanarie moet ook zo geoxideerd mogelijk zijn (is donker) en daarmede ook dus de lipochroom die de vogel bezit. Met het lipochroom bedoelen wij dan het rood, geel of wit. Vogels die de volle Azul factor bij zich hebben, hebben geen phaeo en dientengevolge een lichte grijsachtige ondergrond. Dat is niet gevraagd in de standaard en dient gestraft te worden. Deze vogels tonen inderdaad geen bruin. Dat is een goed punt maar als de vogels dan in haar totaal lichter wordt is dat een grote fout in de rubriek melanine waar een maximale oxidatie van alle melanines wordt gevraagd. Ook in de ondergrond. In Italië zijn er kwekers die speciaal op deze lichte ondergrond en lichtere bijtint kweken, want dan komt de bestreping met een groter contrast naar boven en kent de keurmeester meer punten toe. Bij bijvoorbeeld de Zwart Rood Intensieve ken ik een vooraanstaande kweker die beide lijnen in zijn hok voort zet omdat de keurmeesters niet consistent zijn en de ene keer de geoxideerde vogels het eerst plaatsen en een andere keer de vogels met het meeste contrast.

Op de wereldkampioenschappen te Rosmalen zag ik een tweetal stammen Zwart Wit van dezelfde kweker. De ene stam met volledige borstbestreping, wat rommelige rug en een lichtere lipochroomkleur en een stam met volledig geoxideerde lipochroomkleur glimmend en met een uitstekende rugbestreping maar zonder volledige borstbestreping.

De kweker vertelde mij dat het vogels uit dezelfde lijn waren maar een stam poppen en een stam mannen. Poppen hebben meer pigment dan mannen, maar mannen hebben een betere lipochroomkleur en zijn helderder, maar ook de bestreping is harder en rechtlijniger. De poppen wonnen. Iets wat ik voor de Zwart Witte vogels mij niet kan voorstellen. De poppen hebben dan wel meer bestreping maar het design van de bestreping is minder strak en donker. Een pop heeft ook een mindere bijtint doordat zij een minder harde blauwfactor hebben en minder intensief kunnen zijn. In dit geval valt dus de meer tekening af tegen de betere design (rechte donkere ononderbroken lijnen) van de tekening. Daarnaast komt het betere lipochroom. Het jezelf blind staren op een onderdeel is foutief bij een keuring en ik ben derhalve ook blij dat men in de noordelijke landen een wat bredere inzicht en jurering van de kleurvogels leert.

Je moet dan ook niet aan scorebord-journalistiek gaan doen want anders krijg je van de kwaliteit van de vogels een verkeerde indruk. Vaak wordt er in de catalogus gekeken om te kijken wie de goede vogels heeft. Voor landen waar de cultuur van de vogelsport zo verschillen kan je van een koude kermis thuis komen als je met die achtergrond vogeltjes gaat kopen.

Aankoop

Over vogeltjes gesproken. De grootste vogelmarkt is in Reggio Emilia. Alwaar de ruimte van zes ( 6 ) hallen ter grootte van de Americahal te Apeldoorn, vogels worden verhandeld. Eind november worden er lopers vol, ook door Nederlandse liefhebbers aangeschaft. Vergis u niet het kunnen vogels zijn van kwekers die de week daarvoor in Spanje waren en de week daarvoor elders in Italië. Vogels die geruime tijd met veel te veel in kooitjes zitten en waarvan de conditie sterk is afgenomen. Als dit poppen zijn, zullen die dan in januari of februari de beste resultaten in de kweek leveren?

Over het algemeen hoor je daar niet veel positiefs over en kan je beter dichter bij huis vogels aanschaffen welke in een goede conditie verkeren en minder aanpassing nodig hebben om ons plezier in de kweekperiode te verschaffen.

Een speciaal punt bij de aanschaf van een kanarie wil ik u graag noemen. Luister altijd even naar de vogel dicht bij uw oor. De vogel mag niet piepen. Een kanarie heeft een heel zwak punt en dat is zijn ademhalingssysteem. Als deze niet goed is door bacteriën of parasieten zal deze vogel het moeilijk hebben en geen top prestaties kunnen leveren. Door deze zwakte is de kanarie overigens zeer populair geworden. De kanarie ging mee naar beneden de mijnen in of mee in onderzeeboten. Als er ook maar een gasje ontstond dan lag de kanarie al op de grond met de pootjes omhoog of toonde zich direct heel slecht. De mensen wisten dan om direct naar te boven gaan om leven te kunnen redden.

Tunesië

Na het verblijf in Italië moest ik enkele dagen later naar Tunesië alwaar er problemen in de samenwerking zouden zijn. De COM komt dan en vervult de rol van bemiddelaar en laat dan meestal een min of meer standaard statuut tekenen waar ieder zich aan te houden heeft.

Het bestuur had zelfs een ander lid van de Commissie Directeur meegezonden. Nu leven wij in een overwegend vrije wereld en iedere cultuur heeft naar mijn mening recht van bestaan. Dus wat moet een Hollander in Tunesië komen vertellen op welke manier men met elkaar moet samenwerken en leven?

Ik ben dus iemand die de betreffende mensen zelf laat beslissen hoe en waarom. Als vertegenwoordiger van de COM had ik ook het verhaal dat de COM voor hen, buiten de internationale contacten, niet veel kon bieden. Men wilde COM shows organiseren en ga zo maar door. Juist dat moest men maar niet gaan doen.

Het niveau van de liefhebberij is laag en weinig divers. Het aantal liefhebbers welke deel kunnen nemen aan een show is evenmin groot. De kennis is te weinig aanwezig en keurmeesters zijn er niet.

 

In zo’n land moet je de mensen trekken naar de shows. Mensen met vogels, welke niet eigen kweek zijn, de kans bieden om in een open klasse wel deel te nemen. De kans bieden om eventueel in Europa gekochte vogels te laten zien op zo’n show.

Alle kansen aangrijpen om kennis te vergaren en die te delen. Een samenwerking aangaan met het buitenland om keurmeesters op te leiden die op hun beurt weer in de regio’s de kennis kunnen verspreiden. Opleiding van keurmeesters kost al snel drie jaar. Dan moet men eerst vijf jaar ervaring krijgen om als kandidaat internationale OMJ keurmeesterschap voor het examen in aanmerking komt.

Een internationale COM show ligt dan pas na ongeveer 10 jaar in het verschiet. Ruim tijd om alle andere veel belangrijke aspecten in je eigen land te ontwikkelen. Gelukkig was men het mij eens en zal dat de basis van een nieuwe samenwerking worden.

Interview voor Tunesie-tv: 

Spanje

23 december thuisgekomen en ik mocht op tweede kerstdag om 7.00 weer vertrekken naar Fuenlabrada, een show ten zuiden van Madrid waar ik aanwezig was als supervisor van de COM. Het land van de Timbrado’s. Er was echter geen enkele zangkanarie op de show aanwezig. Navraag bleek dat er begin december een ééndaagse wedstrijd was geweest voor de Timbrado’s met meer dan 700 zangvogels. Een goede zaak, vond ik. Er is niet veel te zien aan de kooitjes van de zangkanaries. Ook al zijn de kooien veel groter zoals in Duitsland waar de zangkooien vanwege het dierenwelzijn al zijn aangepast. In deze grotere kooien blijken de vogels overigens net zo goed te zingen dan in de kleine kooitjes die wij al honderd jaar gebruiken. Soms kan men een stammetje afluisteren maar meer is er dan ook niet voor de bezoeker en de liefhebbers nadat de vogels zijn afgeluisterd en gekeurd.

Zang

Voor de zangvogels worden meer en meer ééndaagse wedstrijden georganiseerd. Wedstrijden waarbij veelal de vogels door de keurmeesters worden afgeluisterd en beoordeeld in het bijzijn van andere liefhebbers. Ineens wordt de beoordeling van de vogels een transparante zaak. Ineens kan iedere medeliefhebber luisteren waarin de ander van de een verschilt. Ineens is het een open zaak en hoeft er geen achterklap plaats te vinden. Men eet gezamenlijk tussen de middag een boerenkoolmaaltijd of de “Chinees” is ingehuurd. Harstikke gezellig en men heeft een goed contact met elkaar. Geen probleem dat de vogels een week op een show staan zonder van echte waarde te zijn van die show. Nauwelijks belasting van de vogels en veel voorkomen van stress. Ik denk dat de zangsport op deze manier veel makkelijker zich uit kan breiden. In de veelvoud van contacten zal ook de “know-how” overdracht veel laagdrempeliger overgegeven kunnen worden en komt de zangsport een beetje van het “achterkamer-imago” af.

Thuis van de oliebollen genoten en het vuurwerk van het nieuwe jaar.