42 x WERELDKAMPIOEN
Liefhebber van het kweken van kleurkanaries (ook zebravinken en gouldamadines) en het creëren en ontwikkelen van nieuwe kleuren.
Ieder jaar opnieuw iets nieuws, mooier, anders! The FINEST CREATIONS noemde eens een Engelsman mijn vogels. In het Italiaans: I CREATURA PIU ATTRAENTA en dat klinkt nog mooier.
Contact: constant@vansanten.it
Als je door een teruglopende gezondheid moet verhuizen, terug naar Nederland, en na die verhuizing minder vogels kunt huisvesten, dan ben ik zeer verheugd met de ZES titels Wereldkampioen, 3 zilveren en een bronzen medaille op de Wereldkampioenschappen in Zwolle.
Altijd fijn als de uitslagen snel bekend zijn, en dit jaar was het door gebruik van een tablet door de keurmeesters al aan het einde van de tweede keuringsdag bekend.
Bijna 25.000 vogels zijn ingezonden door 3000 liefhebbers uit 26 landen, waaronder 1350 Nederlandse inzenders met 8500 vogels.
Geopend voor publiek: donderdag 10/1 tm zondag 13/1, zie https://com.mondial2019.nl/ Uitslagen, klik hier
Als Europeanen, c.q. Nederlandse kanarie
liefhebbers, denken we bij 'grote vogelshows' direct aan Apeldoorn 2016 of te wel
VOGEL 2016 (13.000 wedstrijdvogels), de Wereldkampioenschappen (ongeveer 20.000
vogels), de VvNK COM show te Leuven (7.500 vogels) of de Internationale van
Reggio Emilia in Italië die meer om zijn markt bekend is.
In Zuid-Amerika is er echter een Show die
jaarlijks gesplitst wordt omdat men anders het kampioenschap niet in één hal
kan onderbrengen.
De eerste etappe vindt plaats voor de exoten, grasparkieten,
agapornissen en andere parkietachtigen en overige soorten. Deze eerste etappe vindt dit jaar plaats van 16 tot 14 april 2016 waarvan 21 tot 24 april voor het publiek is geopend.
Het meest bekende deel van de Show, de tweede
etappe, vindt plaats van 7 tpt 17 juli 2016 ( 14 t/m 17 open voor publiek ) met
uitsluitend kanaries, zang, kleur en postuur. Wel 20.000 showvogels zijn dan
ondergebracht in het Centro de Eventos Luiz F.F. Beraldi te ITATIBA/SP.
Daar waar vroeger iedere liefhebber op de wereld naar
Europa trok, Nederland, België of Italië moest bezoeken, is nu een steeds
grotere interesse naar de vogels van het Braziliaans Kampioenschap. Nieuwe
mutaties, verscheidenheid en hier en daar kwaliteit spelen daarbij een rol. De vogels worden niet zo op en top gebracht zoals bijvoorbeeld in België, maar dat
vinden we op minder plaatsen. De hal heeft zijn naam te danken aan de
initiator voor de bouw van deze hal -speciaal voor vogelevenementen- Luiz
Beraldi, president van de Braziliaanse Vogelbond en van COM Zuidelijk halfrond.
Hij overleed op 16 november 2015 wegens hartfalen. Ruim 25 jaar geleden was hij
met collega’s al regelmatig te vinden op de Europese wegen, om in vele landen
de beste vogels te kopen. De prijs was altijd naar de waar. De vogels werden
via Lode Thielens uit België naar Brazilië gevlogen. Daar aangekomen werden zij direct voor de kweek
ingezet om te voorkomen dat de vogels een tweede rui zouden hebben zonder
gekweekt te hebben. Dat lukte met vogels uit maart of april en mogelijk zelfs
uit mei of juni. Niet dat men direct nageslacht had maar ook was de
afhankelijkheid van deze gekochte goede vogels minder.
Vooral in Italië werd voorrang gegeven aan de
verkoop van de vogels aan Brazilië. Iets waar men later de prijs voor heeft
moeten betalen omdat men snel in Brazilië betere vogels had dan in Italië.
Vanzelfsprekend gingen daarna nog wel de kampioenen over. Prijs speelde veelal
geen rol. Beraldi heeft zeker in Brazilië een leidende rol in de ontwikkeling
van de kleurkanarie liefhebberij gespeeld.
Ook in de VS bijvoorbeeld is de kwaliteit van
bijvoorbeeld Rood vetstof vogels extreem hoog omdat vele jaren aaneen de
beste vogels elders op de wereld werden gekocht. Iets waar je met verstand snel
de vruchten van plukt.
Alle informatie kunt u vinden op de site van
de Braziliaanse Vogelbond FOB. http://www.fob.org.br
Na de show in Reggio was ik er even tussenuit. Ik kreeg een nieuwe knie, waardoor het tentoonstellingsseizoen stopte met deelname aan de competitie. Wel heb ik nog enkele mooie shows bezocht.
Sinds de laatste week van september wonen we in Italie. Niet alleen een verzameling van zooi en goederen moesten worden uitgezocht en verhuisd. ook de vogels gingen mee. Voor de vogels is hier minder plek dus veel konden niet mee, jammer. Alle anderen werden met goede verzorging in de auto vervoerd naar hun nieuwe verblijf. Daar stonden de nieuwe kooien van Terenziani al klaar: automatisch watersysteem en rollen papier voor het 'afval'.
Het werd hoog tijd om afstand te doen van een stukje nostalgie en hijsvlijt. Dit karretje heeft prima dienst gedaan en wordt nu vervangen.
De verlichting moest wel opnieuw worden ingesteld en ook de ventilatie is verbeterd. Al met al ben ik zeer tevreden, zeker omdat ze allemaal in prima conditie de reis hebben overleefd.
Deelname aan 2 tentoonstellingen: VVnK te Leuven en Reggio nell'Emilia in Italie, en nog wat verkopen... dan zijn we klaar voor het nieuwe kweekseizoen, met Italiaanse ringen.
"Het heeft zijne majesteit de Koning behaagt om u te benoemen tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau". Dat sprak de heer Jan van Zanen, burgemeester van Utrecht, uit tijdens de Lintjesregen 2015.
Een hele verrassing, supertrots, en een geweldige dag, waarin mij deze eer werd toebedeeld voor ruim 25 jaar Internationale inzet voor de vogelliefhebberij.
Very, very proud to be honoured by the King with "Knight of the order of Orange-Nassau".
Present were my family, Sjaak de Jong- VvNK, Bernardino Yeves Valero -adjunct-president COM, Rein Grefhorst-ANBvV, Sjoerd Munniksma-NBvV/Com Netherlands, my friends.
Thank you all.
vlnr: Jan van Zanen, burgemeester van Utrecht, Bernardino Yeves Valero, President-adjunct COM, Constant van Santen, Ridder in de Orde van Oranje-Nassau
Van alle vogels
die wij kennen, spreekt de kolibrie op vele manieren ons zeer aan en roept veel
verbeelding bij ons op. Haar grootte en gewicht, het ritme van de vleugels, het
stil “staan” bij het voeden uit de bloemen, noem maar op. Nesten zien wij nauwelijks,
laat staan het voeren van de jongen. Het is maar goed dat deze vogels niet of
nauwelijks als kooivogels gehouden worden. Ondanks dat, is er in Zuid Frankrijk een
kweker die er geen moeite mee heeft de kolibrie in gevangenschap groot te
brengen. Ik kijk liever naar een filmpje uit de natuur. Hierbij een link. Alexis Coram is een bekend natuurfotograaf en heft vele foto's en films van o.a. kolibries gemaakt.
Mijn
echtgenote kreeg tijdens de COM Wereldkampioenschappen 2015 de vraag voorgelegd,
waarom de TWA TWA niet op de Wereldkampioenschappen aanwezig waren. Zij heeft
wat info op internet opgezocht en kwam een verslag van iemand over de Twa Twa
in Suriname tegen. Graag plaats ik er enkele links bij (onder) naar de zang van
de vogels en een site met allerlei informatie over deze fantastische
zangvogels, hoe ze er uit zien, de kweek enzovoorts.
Je
ziet ze overal, mannen met zangvogels in kooitjes. Ze hangen voor het huis, aan
de weg, worden meegenomen in de auto of op de fiets, hangen aan de gevel van de
pub en de mannen lopen er gewoon mee op straat. Het houden van zangvogels is
een echte mannenhobby. Zoals wij met een hond lopen, zo lopen zij met een
vogelkooitje en zangvogel over straat. Het is tevens een status symbool, een
soort Rolex. Aan de auto’s kun je goed zien dat dit vooral en sport is voor
rijke Surinamers.
Er
zijn 3 soorten zangvogels (in volgorde van wat ze kosten):
Twa
Twa’s, zijn zeldzaam, de duurste en van de 3 erg gewild. Ze kunnen net zo duur
zijn als een nieuwe auto
Picolets,
kosten 80 euro, getraind 2000 euro waard
Rowti’s
Op
zondagmorgen worden er op het Onafhankelijkheidsplein in Paramaribo zangwedstrijden
gehouden. Je moet er wel vroeg bij zijn, want het begint bij zonsopgang (dan
beginnen de vogeltjes te zingen) en het is om 9 uur alweer afgelopen.
Deze
mannensport wilden we natuurlijk een keer van dichtbij meemaken, dus om 6 uur
uit de veren en 7 uur in de auto. Het is ongeveer een uurtje rijden naar
Paramaribo, dus we waren op tijd. Er werden helaas geen wedstrijden gehouden.
Ze hielden een kleine ‘adempauze’ en er werd alleen maar getraind met de
vogeltjes. Daarnaast was het een beetje somber & druilerig weer en dan
willen de vogeltjes niet zingen, ze willen badderen!
De
wedstrijden beginnen weer in Februari (dat gaan wij niet meer redden…. helaas)
en ze houden 4 wedstrijden per jaar. Elke wedstrijd duurt 5 weken en per
categorie heb je ongeveer 20 deelnemers. Het hele trainings gebeuren is een
prachtig ritueel om te aanschouwen. De Surinaamse mannen komen met auto of
fiets aanrijden. In de auto staan alle vogelkooitjes, ze hebben vaak meerdere
vogeltjes. Daar zitten ook vrouwtjes tussen, maar die blijven wel in de auto.
Ze zijn alleen meegenomen om de mannetjes een beetje boos te maken en aan het
zingen te krijgen. Elk mannetje heeft namelijk zijn eigen vrouwtje, zodra er
een ander mannetje in de buurt komt, wordt ie boos en gaat hij reageren door te
zingen. En dat is nou precies waar het bij de wedstrijden om te doen is.
De
vogels zijn een beetje eenkennig en moeten eerst wennen voordat ze aan een stok
op het grasveld kunnen worden gehangen. Dat wennen begint met het open zetten
van de deur van de auto. Daarna gaat het kooitje met het mannetje uit de auto,
hij wordt dan vaak op de auto gezet. Uiteindelijk gaat hij richting grasveld,
of is het ‘slagveld’? Eerst aan het veld, daarna wordt hij opgepakt en lopen ze
naar een ander mannetje toe om hem te laten reageren en uiteindelijk komt hij
dan aan de stok te hangen, waar hij moet gaan zingen.
Tijdens
wedstrijden worden er twee vogels van dezelfde categorie op 1 meter tegenover
elkaar gehangen aan een stok. De wedstrijd duurt 15 minuten en de vogel die de
meeste slagen (zangriedels) maakt wint. Een slag is een riedel moet een
duidelijk begin en einde hebben en ze moeten dus niet te lang duren, anders kan
maakt hij niet genoeg slagen! De wedstrijden leveren vooral de eer en een mooie
beker op. Het echte geld wordt verdient met het gokken er om heen!
De
vogels komen voor in de binnenlanden van boven-Suriname en worden daar
gevangen. Ze zingen ook van nature, maar dit is niet de juiste zangwijze. Het
duurt wel een half tot 3 jaar om een vogel te trainen en op de juiste manier te
zingen. Het wordt vergeleken met het zoeken naar een goede voetballer. Niet
iedere goede straatvoetballer is een Messi! Een vogel kan tussen de 20 en 30
jaar worden. En de koosnaampjes zijn zo leuk om naar te vragen. De man die ik
het vroeg noemde zijn vogels o.a. de Hulk (deze was groot), de Euromast (want
de man kwam uit Rotterdam) en Santana (omdat deze heel goed kon zingen. Wat een
apart tijdverdrijf.
Zeer verheugd ben ik met 16 medailles, verkregen op de 63e Wereldkampioenschappen te Rosmalen, januari 2015. 6 wereldtitels, 3x zilver, 7x brons, 4e beste kweker van Nederland (nrs 1-3 zijn kwekers andere soorten); totaal nu 34 wereldtitels; een specificatie vindt u in de rechterkolom.
foto P. Onderdelinden
Een geweldige ervaring, een geweldige organisatie, geweldige vrijwilligers. Overal mensen met een lach en vriendelijk woord, ondanks de lange dagen en toenemende vermoeidheid. Mensen die met liefde en passie verder keken dan hun opdracht. Zover, dat zelfs de gezondheid van enkelen bewaakt moest worden.
De keurmeesters die hun beoordeling omzetten in een keurbrief met vele handtekeningen en stempels als er winnaars werden toegekend. Het toezicht houden namens de COM bij de sectie kromsnavels. Het waren 10 lange, koude dagen vol passie.
Hartelijk dank aan allen die dit mogelijk maakten.
Zie voor diverse videoverslagen klik hier en de volledige uitslag/ palmares klik hier
De tentoonstelling was in het Autotron, ik moet erkennen dat ik tevoren angst had voor de hoeveelheid bezoekers in deze hal. Dat er vijfduizend vogels minder waren vanwege alle vogelgriep zaken, was een voordeel in de beschikbare ruimte in de hal. De hal heeft voor een vogelshow een buitengewoon aangename indeling met de verschillende ruimtes en verdiepingen. Hulde voor de veelheid aan zitjes en eet- of drinkgelegenheden. Dat verbeterde de sfeer nog eens extra en de Nederlands-Belgische frituur ontbrak evenmin in het tussenstuk van de grote hal naar de verkoop.
De verkoop was voor Nederlandse begrippen uniek. Er waren niet alleen vele buitenlandse kwekers en handelaren aanwezig, maar helaas ook hun gebruiken. Veel te veel vogels in veel te kleine kooien en dan ook nog eens kooien welke niet aan de huidige normen en eisen van dierenwelzijn beantwoordde.
Vandaag de dag willen wij ruimere transport kooien met stokken en goede drink- en eetvoorziening. Daar ontbrak het aan en daar had de organisatie echt op mogen treden.
foto B. Yeves
Al met al werd Mondial 2015 te Rosmalen een feestje voor de gehele Nederlandse liefhebberij. Iets waar wij zeker graag wederom naar uitzien. Een goede uitdaging voor de NBvV die als grootste vogel organisatie ter wereld haar laatste wereldshow in 1993 te Breda organiseerde, al weer 22 jaar geleden. Indien de NBvV zich voor 1 juli kandidaat stelt zal men mogelijk in 2020 of 2021 een show toebedeeld krijgen. Dat is dan bijna 30 jaar na dato. Met recht mogen wij dan eerder niet van een uitdaging, maar van een verplichting spreken naar de ongeveer 35.000 leden.
Drie jaar heb ik als bestuurslid van de COM getracht respect en samenwerking te verbeteren, zonder macht van bovenaf, gelijkheid, zodat er meer mogelijk zou zijn om (vooral de kleine) landen bij te staan in de ontwikkeling van de vogelliefhebberij.
Soms was het ‘oorlog’ en frustraties, meestal had ik plezier en voldoening; een periode waar ik de meelopers van mijn vrienden heb kunnen scheiden, volwassen mannen die na de uitslag van mijn herverkiezing (tijdens het congres op de WK 2015) met tranen in de ogen stonden en zich verslagen voelden. Dat deed me zeer. Voor hen en de liefhebbers in hun land. Ik hoop van harte dat zij in de toekomst zullen krijgen wat ik met een ieder voor heb, samenwerken op gelijk niveau. Ik heb mijn best gedaan maar mijn werk was niet klaar; de landen hebben gekozen en we zullen niet moeten afwachten wat er gaat gebeuren. We leven in een democratie dus laat uw stem horen, blijft u inzetten voor uw liefhebberij, uw vereniging, uw bond, uw land, uw medeliefhebbers van over de gehele wereld.
Januari 2015 Protest Turkije*English version see below De hectiek van december 2014 zette zich in januari 2015 voort. Het is algemeen bekend dat ik zeer laagdrempelig bereikbaar ben en vanuit het binnen- en buitenland deed men een beroep op mij. Ook de organisatie van de Wereldkampioenschappen.
Als je echter zelf werk te doen hebt én kweker én tentoonsteller bent (en dan heb ik het nog niet over een privéleven), kan dat problemen opleveren. Dat deed het dus ook. De hoeveelheid telefoontjes en mails is niet te tellen, steeds moest er wat geregeld, opgelost of gecoördineerd worden. Een middag had ik afgeblokt om mijn vogels voor de WK te kuisen. Ik had op die middag de tweede vogel (van de honderd) in mijn hand toen de telefoon ging. De Turkse delegatie met vogels stond op Schiphol en mochten er niet in. “Er staat een mijnheer met bijna 500 vogels aan de grens. Met papieren die alleen voor kanaries zijn maar er zitten vele andere soorten in het transport waarvan de papieren niet juist zijn”.
Vanaf dat moment ging ik van de ene telefoon naar de andere, zond mails, sprak met de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (VWA)- medewerker op Schiphol, had contact met het Ministerie van Economische Zaken en Landbouw, steeds weer terug koppelend met de organisatie in Rosmalen en de Turkse delegatie op Schiphol.
Hoe kon dit zo misgaan? Alles hadden wij tevoren goed besproken met de autoriteiten in Nederland, met de COM en met de Turkse bestuurders, juist om dit te voorkomen. “Kom niet met het vliegtuig; alleen als je 93 mensen in het vliegtuig hebt die ieder vijf vogels meenemen. Kom niet vanuit Istanbul. Ga liever met een auto. Zorg dat je de juiste papieren bij je hebt. Probeer de problemen van Turkije van de afgelopen vijf jaar te voorkomen.
NU heerst er in Europa vogelgriep en men zal niet clement zijn.” Enzovoorts enzovoorts.
Om clementie hoefde ik niet te vragen, regels zijn regels. Men kon na vier uur onderhandelen weer vertrekken met een grote boete op zak. Tja als je dan in Turkije terug komt en je moet de liefhebbers uitleggen wat er gebeurd is, dan is het wel heel simpel om te zeggen, dat je een stugge dierenarts aan de grens hebt gehad en dat Constant van Santen NIETS heeft gedaan om de Turkse vogels binnen te krijgen (met hun protest op sociale media en op de show tot gevolg). En daarom vertel je ook, dat je NIET op Constant op het congres gaat stemmen. Er was op dat congres één land/stem te weinig die voor mij stemde. Nu, dan hebben ze hun zin.
Ik ook, want ik ben nu vrij man en hoef niet meer mijn liefhebberij achter te stellen voor mensen die niet eerlijk zijn en vooral liegen om hun eigen positie te behouden.
January
2015, the Turkish protest The hectic of December 2014
continued in January 2015. It is well known that people can contact me low-profile
and they did that home and abroad. Such as the Organisation of the Worldshow. However, with a job and as
a breeder and exhibitor (I don’t talk about my family live), it can give a lot
of problems, and it did. The amount of telephone calls and e-mails… all the
time something needed to be arranged, solved, or coordinated. One afternoon was
blocked for controlling my show birds. That afternoon I had the second bird in
my hand (out of hundred), when the telephone rang: border-security. The Turkish delegation
arrived at Schiphol-airport and their access was denied. “There is here a gentleman
with 500 birds at the border. With papers only for canaries but there are
several other species in the transport and the documents are no good”. From that moment on the
phone didn’t stop, e-mails were send, I spoke with the Dutch Authorities (VWA)
employee at the Airport, had contact with the Dutch Ministery of Economic Affairs and Agriculture,
always connected with the organization in Rosmalen and the Turkish delegation
at the Airport. How this could went so
wrong? Everything was well discussed with the Dutch Authorities, with the COM
and the Turkish delegation, just to prevent this issue. “Don’t come alone if
you travel by plane, but 93 persons can bring 5 birds each (European law). Don’t
take the plane from Istanbul, or travel by car. Be sure that you have the correct
documents with you. Try to prevent the problems of Turkey by the last 5 years.
At this moment the bird influenza is active in Europe”, etcetera etcetera It was no use to ask for
leniency, rules are rules, law is law. After four hours of negotiation they
could leave with a hefty fine. Well,
after arriving in Turkey, you must explain this all to the breeders; it’s very easy
(low/out of order) to say that you’ve met a stiff vet at the border and that
Constant van Santen had done NOTHING to get the Turkish birds into the country
(with their protest at the social media and at the show). And for that reason
you also speak around that you will NOT vote for Constant van Santen at the
Congress. There was one vote/country too short for my re-election. Well, they have
got it how the wanted. I’m pleased too, because I’m
free again and don’t put my hobby into the background for people who are not being
fare and above all lie to keep their own position.
Deze anonieme brief kreeg ik vandaag. Een anonieme bief van een liefhebber die het moeilijk heeft.
Jammer dat de brief anoniem en niet gefrankeerd was (kosten voor mij, meer dan twee euro). Nu zult u misschien denken in de prullenbak er mee. Maar ik niet. Ik stel iedere opinie van mede-liefhebbers in onze vogelwereld op prijs. Filter deze, als zijnde “wat zal de liefhebber er mee bedoelen”?
Voor een bestuurder is het heel erg belangrijk dat hij of zij weet wat er leeft. Hoe men denkt over wat te doen. Zonder de berichten vanuit andere groepen mensen en alle lagen van de liefhebberij kan je niets beginnen. Iedere bestuurder moet weten wat men, de liefhebberij in haar geheel, wil.
Ik heb het ook niet breed, rijdt in een auto van 12 jaar oud. Moet mijn best doen wat vogeltjes van goede kwaliteit voor een redelijke prijs te verkopen en verdien niets aan de hobby hoeveel uren ik er ook in investeer. Hoeveel prijzen mijn vogels ook winnen.
Natuurlijk begrijp ik dat bezoek, catalogus en parkeren een hele som geld is. Natuurlijk begrijp ik dat de organisatie van een dergelijk evenement alleen maar gedaan kan worden als de kosten hiervan gedekt kunnen worden. Dat het soms veel geld is begrijp ik goed. Dat er liefhebbers zijn die dat pijn doet om het mee te maken, doet mij ook pijn. Maar dat wil niet zeggen dat de prijzen naar beneden moeten, waardoor de organisatie daardoor met een grote schuld achter zou kunnen blijven. Dan zou dat tot gevolg hebben dat een dergelijke fantastische show niet meer georganiseerd kan worden. Dat willen wij niet, want de Wereldkampioenschappen in Rosmalen was een feestje voor de gehele Nederlandse liefhebberij. Voor de bedrijven die ons de spullen leveren, voor onze hobby, voor een ieder.
Er was op de dag na de keuringen iemand van oudere leeftijd wiens hart het begaf. Gelukkig waren er enkele medeliefhebbers die direct ingrepen om deze man te helpen met kunstmatige beademing en reanimatie. Hij heeft het gered. Maar in de twee voorgaande Wereld tentoonstellingen in Nederland van de ANBvV waren er twee mede liefhebbers overleden. Op hogere leeftijd, alles geven voor hun hobby, dagen hard werkend en hun mogelijkheden ver te boven gaand. Zij zouden het niet willen missen, het was hun feestje, hun laatste feestje. Zo sterk is de passie van velen voor onze hobby. Soms moeten wij mensen tegen zichzelf in bescherming nemen.
Nooit hoeven wij echter iemand in bescherming te nemen die zijn mening in Nederland wil vertellen. In ons land mag iedere liefhebber laten weten wat hij of zij goed vindt. Zo ook deze anonieme schrijver. Die had echt niet anoniem hoeven te blijven. Had gerust zijn of haar naam onder de brief mogen plaatsen. Dan hadden wij er zelfs op verder kunnen gaan.
Bestuurders hebben immers terugkoppeling met ieder in onze liefhebberij nodig. Ik ken geen enkele bestuurder in Nederland in geen enkele organisatie dan ook, de NBvV ANBvV NPS BEC en ga zo maar door, die niet blij is met de mening van de liefhebbers. Zij willen u allemaal graag horen. Daarom zou ik graag eens met de afzender van deze brief willen praten. Geen enkel verwijt, maar interesse in haar of zijn mening. Daar kunnen wij wat van leren.
Tot spoedig, Constant van Santen.
p.s. om reden van ondemocratische redenen ben ik door het gemis van een stem niet herkozen in het COM hoofdbestuur. Ik zal de brief doorgeven aan alle betrokkenen.Laten wij onze eigen waarden en onze liefhebberij hoog houden.
Nog
even een terugblik op de laatste periode van 2014 en de verschillen in onze
liefhebberij:
Gedurende
de laatste maanden van het jaar moest ik veelvuldig weg voor de COM. In een
tijd die in de voorbereiding ligt van de meest belangrijke show van het jaar:
“De Wereldkampioenschappen”.
Italië
In
december naar Cesena voor een privébezoek aan de Italiaanse kampioenschappen.
Veelal een mooie show met veel goede vogels met voornamelijk kanaries. De
tropen en parkieten delven in het land van de tricolore echt het onderspit. Een
land waar men overigens geheel anders naar de vogels kijkt als bij ons in de
noordelijke landen van Europa. Het is melanine die de doorslag geeft. Ook de
uiterlijke aspecten van de vogels heeft minder aandacht als vorm, postuur,
houding en karakter van de vogel.
Kleur
Vreemd, want het zijn goede specialisten en er staan echt
drie rubrieken op de keurbrief: melanine, lipochroom en categorie.
Een
ietwat mindere heldere bijtint wordt bij een goed melanine al snel voor lief
genomen terwijl de categorie (mozaïek patroon, intensiviteit of
schimmelverdeling) een standaard 13 punten krijgt uitgedeeld. Daar willen wij
echt niet aan. Als bij ons de mozaïekuiting verkeerd is dan krijgt men echt
geen 13 en holt men al snel terug van de 13 naar de 11 of zelfs 10 punten.
Vogels waarvan de koptekening met de borsttekening en zelfs de schoudertekening
verbonden is: gewoon de dertien. Vindt u het vreemd dat op
Wereldkampioenschappen het een clash der culturen is?
Bij
de melanine is men ook in Italië de draad vaak kwijt bij de beoordeling.
Evenals in de noordelijke landen overigens. Ondergrond en tekening van de melanine
zijn twee aspecten welke volledig tot uiting moeten komen in de punten van de
rubriek melanine. Bijvoorbeeld bij de kanaries in de zwarte reeks kennen wij de
lang ononderbroken bestreping welke zo donker en breed mogelijk dient te zijn
maar mag niet ineens vloeien. De ondergrond van de Zwarte kanarie moet ook zo
geoxideerd mogelijk zijn (is donker) en daarmede ook dus de lipochroom die de
vogel bezit. Met het lipochroom bedoelen wij dan het rood, geel of wit. Vogels
die de volle Azul factor bij zich hebben, hebben geen phaeo en dientengevolge
een lichte grijsachtige ondergrond. Dat is niet gevraagd in de standaard en
dient gestraft te worden. Deze vogels tonen inderdaad geen bruin. Dat is een
goed punt maar als de vogels dan in haar totaal lichter wordt is dat een grote
fout in de rubriek melanine waar een maximale oxidatie van alle melanines wordt
gevraagd. Ook in de ondergrond. In Italië zijn er kwekers die speciaal op deze
lichte ondergrond en lichtere bijtint kweken, want dan komt de bestreping met
een groter contrast naar boven en kent de keurmeester meer punten toe. Bij
bijvoorbeeld de Zwart Rood Intensieve ken ik een vooraanstaande kweker die
beide lijnen in zijn hok voort zet omdat de keurmeesters niet consistent zijn
en de ene keer de geoxideerde vogels het eerst plaatsen en een andere keer de
vogels met het meeste contrast.
Op
de wereldkampioenschappen te Rosmalen zag ik een tweetal stammen Zwart Wit van
dezelfde kweker. De ene stam met volledige borstbestreping, wat rommelige rug
en een lichtere lipochroomkleur en een stam met volledig geoxideerde
lipochroomkleur glimmend en met een uitstekende rugbestreping maar zonder
volledige borstbestreping.
De
kweker vertelde mij dat het vogels uit dezelfde lijn waren maar een stam poppen
en een stam mannen. Poppen hebben meer pigment dan mannen, maar mannen hebben
een betere lipochroomkleur en zijn helderder, maar ook de bestreping is harder
en rechtlijniger. De poppen wonnen. Iets wat ik voor de Zwart Witte vogels mij
niet kan voorstellen. De poppen hebben dan wel meer bestreping maar het design
van de bestreping is minder strak en donker. Een pop heeft ook een mindere
bijtint doordat zij een minder harde blauwfactor hebben en minder intensief
kunnen zijn. In dit geval valt dus de meer tekening af tegen de betere design
(rechte donkere ononderbroken lijnen) van de tekening. Daarnaast komt het
betere lipochroom. Het jezelf blind staren op een onderdeel is foutief bij een
keuring en ik ben derhalve ook blij dat men in de noordelijke landen een wat
bredere inzicht en jurering van de kleurvogels leert.
Je
moet dan ook niet aan scorebord-journalistiek gaan doen want anders krijg je
van de kwaliteit van de vogels een verkeerde indruk. Vaak wordt er in de
catalogus gekeken om te kijken wie de goede vogels heeft. Voor landen waar de
cultuur van de vogelsport zo verschillen kan je van een koude kermis thuis
komen als je met die achtergrond vogeltjes gaat kopen.
Aankoop
Over
vogeltjes gesproken. De grootste vogelmarkt is in Reggio Emilia. Alwaar de
ruimte van zes ( 6 ) hallen ter grootte van de Americahal te Apeldoorn, vogels
worden verhandeld. Eind november worden er lopers vol, ook door Nederlandse
liefhebbers aangeschaft. Vergis u niet het kunnen vogels zijn van kwekers die
de week daarvoor in Spanje waren en de week daarvoor elders in Italië. Vogels
die geruime tijd met veel te veel in kooitjes zitten en waarvan de conditie
sterk is afgenomen. Als dit poppen zijn, zullen die dan in januari of februari
de beste resultaten in de kweek leveren? Over het algemeen hoor je daar niet veel positiefs over
en kan je beter dichter bij huis vogels aanschaffen welke in een goede conditie
verkeren en minder aanpassing nodig hebben om ons plezier in de kweekperiode te
verschaffen.
Een
speciaal punt bij de aanschaf van een kanarie wil ik u graag noemen. Luister
altijd even naar de vogel dicht bij uw oor. De vogel mag niet piepen. Een
kanarie heeft een heel zwak punt en dat is zijn ademhalingssysteem. Als deze
niet goed is door bacteriën of parasieten zal deze vogel het moeilijk hebben en
geen top prestaties kunnen leveren. Door deze zwakte is de kanarie overigens
zeer populair geworden. De kanarie ging mee naar beneden de mijnen in of mee in
onderzeeboten. Als er ook maar een gasje ontstond dan lag de kanarie al op de
grond met de pootjes omhoog of toonde zich direct heel slecht. De mensen wisten
dan om direct naar te boven gaan om leven te kunnen redden.
Tunesië
Na
het verblijf in Italië moest ik enkele dagen later naar Tunesië alwaar er
problemen in de samenwerking zouden zijn. De COM komt dan en vervult de rol van
bemiddelaar en laat dan meestal een min of meer standaard statuut tekenen waar
ieder zich aan te houden heeft.
Het
bestuur had zelfs een ander lid van de Commissie Directeur meegezonden. Nu
leven wij in een overwegend vrije wereld en iedere cultuur heeft naar mijn
mening recht van bestaan. Dus wat moet een Hollander in Tunesië komen vertellen
op welke manier men met elkaar moet samenwerken en leven?
Ik
ben dus iemand die de betreffende mensen zelf laat beslissen hoe en waarom. Als
vertegenwoordiger van de COM had ik ook het verhaal dat de COM voor hen, buiten
de internationale contacten, niet veel kon bieden. Men wilde COM shows
organiseren en ga zo maar door. Juist dat moest men maar niet gaan doen.
Het
niveau van de liefhebberij is laag en weinig divers. Het aantal liefhebbers
welke deel kunnen nemen aan een show is evenmin groot. De kennis is te weinig
aanwezig en keurmeesters zijn er niet.
In
zo’n land moet je de mensen trekken naar de shows. Mensen met vogels, welke niet
eigen kweek zijn, de kans bieden om in een open klasse wel deel te nemen. De
kans bieden om eventueel in Europa gekochte vogels te laten zien op zo’n show.
Alle
kansen aangrijpen om kennis te vergaren en die te delen. Een samenwerking
aangaan met het buitenland om keurmeesters op te leiden die op hun beurt weer
in de regio’s de kennis kunnen verspreiden. Opleiding van keurmeesters kost al
snel drie jaar. Dan moet men eerst vijf jaar ervaring krijgen om als kandidaat
internationale OMJ keurmeesterschap voor het examen in aanmerking komt.
Een
internationale COM show ligt dan pas na ongeveer 10 jaar in het verschiet. Ruim
tijd om alle andere veel belangrijke aspecten in je eigen land te ontwikkelen.
Gelukkig was men het mij eens en zal dat de basis van een nieuwe samenwerking
worden. Interview voor Tunesie-tv:
Spanje
23
december thuisgekomen en ik mocht op tweede kerstdag om 7.00 weer vertrekken
naar Fuenlabrada, een show ten zuiden van Madrid waar ik aanwezig was als supervisor van de
COM. Het land van de Timbrado’s. Er was echter geen enkele zangkanarie op de
show aanwezig. Navraag bleek dat er begin december een ééndaagse wedstrijd was
geweest voor de Timbrado’s met meer dan 700 zangvogels. Een goede zaak, vond
ik. Er is niet veel te zien aan de kooitjes van de zangkanaries. Ook al zijn de
kooien veel groter zoals in Duitsland waar de zangkooien vanwege het
dierenwelzijn al zijn aangepast. In deze grotere kooien blijken de vogels
overigens net zo goed te zingen dan in de kleine kooitjes die wij al honderd
jaar gebruiken. Soms kan men een stammetje afluisteren maar meer is er dan ook
niet voor de bezoeker en de liefhebbers nadat de vogels zijn afgeluisterd en
gekeurd.
Zang
Voor de zangvogels worden meer en meer ééndaagse
wedstrijden georganiseerd. Wedstrijden waarbij veelal de vogels door de keurmeesters
worden afgeluisterd en beoordeeld in het bijzijn van andere liefhebbers. Ineens
wordt de beoordeling van de vogels een transparante zaak. Ineens kan iedere
medeliefhebber luisteren waarin de ander van de een verschilt. Ineens is het
een open zaak en hoeft er geen achterklap plaats te vinden. Men eet gezamenlijk
tussen de middag een boerenkoolmaaltijd of de “Chinees” is ingehuurd. Harstikke
gezellig en men heeft een goed contact met elkaar. Geen probleem dat de vogels
een week op een show staan zonder van echte waarde te zijn van die show.
Nauwelijks belasting van de vogels en veel voorkomen van stress. Ik denk dat de
zangsport op deze manier veel makkelijker zich uit kan breiden. In de veelvoud
van contacten zal ook de “know-how” overdracht veel laagdrempeliger overgegeven
kunnen worden en komt de zangsport een beetje van het “achterkamer-imago” af.
Thuis van de oliebollen genoten en het
vuurwerk van het nieuwe jaar.
Het was een enerverend en vooral druk vogeljaar 2014. Diverse bezoeken werden afgelegd aan het buitenland, in functie van de COM, maar ook als liefhebber/kweker heeft het reizen me veel tijd gekost. Tijd, die ik anders aan de kweek had kunnen besteden, een liefhebberij die nogal eens onder druk staat.
Al met al kan ik terugkijken op een positief jaar.
Het begon met maar liefst 7 wereldtitels op de Wereldshow 2014, januari in Bari-Italië. Voor de COM was ik ook daar in functie, aanwezig in Marseille, Italie, Turkije, Tunesie, Spanje.
Successen zijn geboekt bij landen waar het wat rommelde of die steun nodig hadden. Zij kunnen ook positief verder. De vogelgriep waar Nederland en landen om ons heen mee te maken kregen.
2015 zal beginnen met de Wereldschow in eigen land, Rosmalen, van 22 t/ 25 januari. Al een week eerder zal het COM-bestuur daar aanwezig zijn om de keurmeesters en de organisatie bij te staan. Tijdens het congres, waar u ook aanwezig kunt zijn, vinden (her-)verkiezingen plaats.
De tentoonstelling gaat één groot feest worden, met ruim 22.000 vogels in de wedstrijdklasse, ingezonden door 2700 inzenders uit 21 landen. Graag maak ik tijd vrij om u daar te begroeten.
Maar eerst thuis uitrusten, met bollen en bubbels. Proost!
U allen wens ik een gezond en succesvol 2015.
De jaarlijkse COM
show, na Mechelen nu in Leuven, van de VvNK te Geel is een hoogtepunt op de
internationale Show -kalender. Liefhebbers geven aan dat daar “met het mes op
tafel" wordt gespeeld. Men bedoelt daar natuurlijk geen kwaad mee maar wel dat
men alle best doet om goed voor de dag te komen.
Dit jaar had ik
geen goed gevoel over het meedoen aan de show. Eigenlijk te vroeg in het seizoen, helemaal als
het zo’n jaar is dat de vogels niet snel door de rui heen komen. Het verloop
van het seizoen zat daar niet in mee. Ik moest echter in de maanden september
en oktober nogal wat COM en andere zaken doen waardoor de vogels meer door de
oppasser werden aanschouwd dan dat ik dat helaas zelf kon doen. Enfin een tiental
dagen voor het inbrengen had ik eindelijk wat tijd om eens naar de vogels te
kijken en ze enigszins te soigneren.
Veel te weinig
natuurlijk en ondervond dat het uitsluitend in een kooi stoppen te weinig
was. Veel rui nog, een witte nagel, een kromme nagel of teen en ga zo maar door
en het aantal geselecteerde vogels liep snel terug.
Iets meer dan 100
vogels had ik in alle hoogmoed ingeschreven. Van alles wat. Een vierhonderd en
vijftig jongen gekweekt inclusief split vogels enzovoorts. Dan is een vierde
van het totaal wel erg veel. Ik bracht de vogels in en vooral niet te veel
rommelen. Ze moesten zich maar tonen zoals ze zijn. Overigens had ik daar toch
geen tijd voor want als je bij het inbrengen eerst de kooien in gereedheid moet
brengen en dan de vogels moet zoeken en in de juiste kooien te doen, dan heb je
wel even de tijd nodig. Vooral als je het wat minder ziet; die kleine
lettertjes.
Gelukkig in de
avond dan toch gereed en alles afgegeven. Laat jij je vogels maar staan, die
brengen wij wel direct weg naar hun plaats. Dan is het afwachten. Ik wil nooit
met de keuring bezig zijn of lijntjes hebben hoe het gaat. Ik zie het wel als
de lijst op internet komt te staan.
ZESTIEN x goud
bleek enkele dagen later. Trots als een Pauw en snel begreep ik dat het de
meeste overwinningen van de show moesten zijn. Na vele jaren eindelijk eens een
keer eerste in het medaille klassement. Toen de catalogus uit kwam bleek de
telling van de organisatie verkeerd en stond ik onder Carlos Moja (vijftien
goud) op de gedeelde eerste plaats. Geen gek gezelschap natuurlijk maar het
aantal klopte niet. Jammer! Dat kan niet meer gewijzigd worden; rectificatie op de show komt niet meer leesbaar in een catalogus. Voorts bleek er
een Bruin geel ivoor stam 371 punten te hebben maar “Gedeclasseerd”.
Keurmeester en ik verschilden van mening over de intensiteit van de vogels.
Geen geel ivoor zichtbaar op kop, rug en rond de aars wit dus een schimmel
stam. De keurder gaf Intensief aan. Verkeerd ingeschreven en de stam deed niet
meer mee terwijl het aantal punten ver boven de rest uit stak. Voorts nog een
foutje met het inkooien gemaakt en een mooie Isabel Opaal gele deed evenmin
voor niets mee. Dat zijn zo maar enkele van die zaken die gebeuren. Het mag wel
gezegd worden dat een vogel of stam die gedeclasseerd wordt niet
“gediskwalificeerd” wordt, zoals in de catalogus werd vermeldt. Daar is een groot
verschil tussen. Het betreft een andere "(inschrijf-)klasse". Ook daarvan bij de organisatie voor de toekomst maar melding
van gemaakt.
De internationale
COM show van de VvNK is overigens een van de best georganiseerde shows.
Helemaal op het gebied van kleurkanarievogels, enig in zijn soort. Dit keer met
een wat kleinere deelname. Maar absoluut ieder jaar weer als eerste op de
kalender geplaats.
Dit jaar gaan wij
met zijn allen op naar de Wereldshow in eigen land (Nederland). Hopen dat de
vogelgriep niet, zoals de laatste keer dat Nederland het Wereldkampioenschap
zou gaan houden (2003), het verloop in de war stuurt. Voor volgend jaar staat de VvNK
show natuurlijk alweer in de (nieuwe) agenda.
De kruitdampen
van de keuringen zijn inmiddels opgetrokken. De uitslagen bekend. U kunt de
uitslagen van de enkelingen, de stammen en de speciale prijzen vinden onder deze link. (click for Palmares/results)
Indien u naar de
markt van Reggio Emilia Show wenst te gaan dit weekeinde is het verstandig om
even de site van de SOR, Societa Ornithologica Reggiana, te bekijken. Daar kunt
u de verkoopkooi nummers, de tafel nummers of de stand nummers van de verkopers
vinden. Dat maakt het allemaal een stuk gemakkelijker voor u.
.jpg)
De tentoonstelling was in het Autotron, ik moet erkennen dat ik tevoren angst had voor de hoeveelheid bezoekers in deze hal. Dat er vijfduizend vogels minder waren vanwege alle vogelgriep zaken, was een voordeel in de beschikbare ruimte in de hal. De hal heeft voor een vogelshow een buitengewoon aangename indeling met de verschillende ruimtes en verdiepingen. Hulde voor de veelheid aan zitjes en eet- of drinkgelegenheden. Dat verbeterde de sfeer nog eens extra en de Nederlands-Belgische frituur ontbrak evenmin in het tussenstuk van de grote hal naar de verkoop.
Soms was het ‘oorlog’ en frustraties, meestal had ik plezier en voldoening; een periode waar ik de meelopers van mijn vrienden heb kunnen scheiden, volwassen mannen die na de uitslag van mijn herverkiezing (tijdens het congres op de WK 2015) met tranen in de ogen stonden en zich verslagen voelden. Dat deed me zeer. Voor hen en de liefhebbers in hun land. Ik hoop van harte dat zij in de toekomst zullen krijgen wat ik met een ieder voor heb, samenwerken op gelijk niveau. Ik heb mijn best gedaan maar mijn werk was niet klaar; de landen hebben gekozen en we zullen niet moeten afwachten wat er gaat gebeuren. We leven in een democratie dus laat uw stem horen, blijft u inzetten voor uw liefhebberij, uw vereniging, uw bond, uw land, uw medeliefhebbers van over de gehele wereld. 
Een anonieme bief van een liefhebber die het moeilijk heeft.
In
december naar Cesena voor een privébezoek aan de Italiaanse kampioenschappen.
Veelal een mooie show met veel goede vogels met voornamelijk kanaries. De
tropen en parkieten delven in het land van de tricolore echt het onderspit. Een
land waar men overigens geheel anders naar de vogels kijkt als bij ons in de
noordelijke landen van Europa. Het is melanine die de doorslag geeft. Ook de
uiterlijke aspecten van de vogels heeft minder aandacht als vorm, postuur,
houding en karakter van de vogel.
Het
niveau van de liefhebberij is laag en weinig divers. Het aantal liefhebbers
welke deel kunnen nemen aan een show is evenmin groot. De kennis is te weinig
aanwezig en keurmeesters zijn er niet.
23
december thuisgekomen en ik mocht op tweede kerstdag om 7.00 weer vertrekken
naar Fuenlabrada, een show ten zuiden van Madrid waar ik aanwezig was als supervisor van de
COM. Het land van de Timbrado’s. Er was echter geen enkele zangkanarie op de
show aanwezig. Navraag bleek dat er begin december een ééndaagse wedstrijd was
geweest voor de Timbrado’s met meer dan 700 zangvogels. Een goede zaak, vond
ik. Er is niet veel te zien aan de kooitjes van de zangkanaries. Ook al zijn de
kooien veel groter zoals in Duitsland waar de zangkooien vanwege het
dierenwelzijn al zijn aangepast. In deze grotere kooien blijken de vogels
overigens net zo goed te zingen dan in de kleine kooitjes die wij al honderd
jaar gebruiken. Soms kan men een stammetje afluisteren maar meer is er dan ook
niet voor de bezoeker en de liefhebbers nadat de vogels zijn afgeluisterd en
gekeurd.
